Delen
Het is weer voorjaar en met het binnenlaten van de zon en frisse lentelucht kwam ook de eerste ongenode gast binnen. Een vlieg… Hij vloog eenzaam door de kamer en positioneerde zich uiteraard precies op de huisgebakken worteltaart. Ik joeg hem weg en terwijl mijn blik hem volgde, viel mijn oog op het raam en de kleine achtergebleven sporen van onze huis-kruisspin.
Het is alweer een halfjaar geleden dat met de herfst ook een prachtige kruisspin besloot om zijn geluk binnen te beproeven (in plaats van in de struik voor de deur). Het was een mooie aanleiding voor de kinderen in onze praktijk om kennis te maken met hem én met Simon en Sander, twee jeugdige bewoners van het Land van Kben.
Simon en Sander zijn twee jonge spinnen, die net aan de vooravond stonden van de jaarlijkse Webbendag . Het festijn waarop alle spinnen hun creaties voor het najaar tonen en pronken met de meest prachtige constructies. Maar in tegenstelling tot de meeste spinnen keken Simon en Sander hier niet zo naar uit. Sterker nog, het was een dag waar zij al lang tegenop hadden gekeken.
Beiden hadden namelijk last van dezelfde kwaal. Al zou je dat op het eerste gezicht niet zeggen. Simon had namelijk nog helemaal niets klaar en had (zoals hij het zelf zei) last om de draad op te pakken. Hij wist niet zo goed waar hij moest beginnen. Sander daarentegen was ijverig bezig, maar werd regelmatig spinnijdig op alles en iedereen die hem afleidden. Hij was inmiddels al bezig met versie 12 van zijn web en liet de touwtjes geen moment uit zijn poten. En zo waren beide heren (elk op hun eigen manier) volledig in beslag genomen door hun bijdrage aan Webbendag en de angst om fouten te maken.
Maar gelukkig waren ze niet alleen, want alle kinderen bleken zich erg goed in te kunnen leven in één van de twee spinnen. Ze hadden zelfs allerlei suggesties en tips. Simon kon rekenen op steun en erkenning. Zonder een onvertogen woord waren er kinderen die van wol voorbeelden begonnen te maken van de verschillende webben om zo Simon te helpen zijn draad op te pakken.
Sander daarentegen bleef ietwat strak aangespannen en durfde pas de draad wat te laten vieren toen de kinderen hem de meest ludieke webben lieten zien. Ze wilden hem daarmee geruststellen en laten zien dat er niet maar één goede vorm van schoonheid en goed bestaat.
Ze daagden hem uit om afstand te nemen en te durven om meer los te laten. Overigens ook gewoon heel praktisch, aangezien hij de eerste keer (toen ze hem overhaalden om afstand te nemen) in een keer zijn web stuk trok.
Het was een mooie ontmoeting en zeker niet de laatste! Verschillende facetten van het omgaan met of de angst voor falen kwamen haarscherp en herkenbaar in beeld. Maar de lessen die Simon en Sander de kinderen later leerden waren ook buitengewoon waardevol. Over het belang van positie- en doelbepaling. Want of je nou bromvliegen of fruitvliegjes wilt vangen, elk vraagt toch iets anders van de fijnmazigheid en positionering van je web. En als je zelf nog nooit een fruitvliegje gezien hebt, wordt dat al helemaal een uitdaging.
Maar terug naar die vlieg van vandaag… die komt er mooi van af…. Er is nog geen spin die zijn zinnen op hem heeft gezet en mijn behoefte is nog niet sterk genoeg om zelf een (spreekwoordelijk) web voor hem te spinnen.
Simon en Sander zijn slechts twee van de bewoners in Spinstad. Één van de 9 steden in het Land van Kben en een plek vol spinnen met kennis en ervaring op het gebied van planning en zorgvuldigheid. Maar zoals in het geval van Simon en Sander is het ook de omgeving voor inzicht in het omgaan met de uitdagingen en spanningsvelden die hier (het streven naar perfectie en zorgvuldigheid) bij komen kijken.
Wil je meer weten over de lessen van Spinstad?